Logopediepraktijk Nijlen/Doelgroepen

Doelgroepen


	We spreken van een articulatiestoornis wanneer kinderen of volwassenen niet of niet meer in staat zijn om de klanken van de moedertaal correct uit te spreken of juist te gebruiken.
	Tot op een bepaalde leeftijd is het normaal dat een kind nog spraakproblemen ondervindt. Klinkers worden het snelst geleerd; een kind kan deze klanken rond twee- drie-jarige leeftijd uitspreken. Losse medeklinkers, met uitzondering van de R, worden beheerst op een leeftijd van vier jaar. De juiste uitspraak van medeklinkercombinaties zouden gekend moeten zijn rond acht à negen jaar.
	Bij articulatieproblemen is er ofwel sprake van een vertraagde ontwikkeling ofwel van een afwijkende ontwikkeling. Bij het eerste worden de verschillende klanken later verworven. Bij een afwijkende ontwikkeling zijn er articulatiefouten in het spreken die niet in de normale spraakontwikkeling van een kind voorkomen. Wanneer een kind een bepaalde klank niet kan uitspreken, gaat het deze weglaten (omissie), vervangen (substitutie) of vervormen (distortie).
	Het kan ook zijn dat u opmerkt dat uw kind bij het spreken steeds met de tong tegen of tussen de tanden komt. Dan spreken we van slissen of lispelen. De klanken zijn wel te herkennen maar klinken wat minder mooi dan ze bij anderen klinken. De meest voorkomende articulatiestoornissen zijn problemen met de s en de z (sigmatisme) en problemen met de r (rhotasisme).